Od masturbacji można jednak uzależnić się tak samo, jak od wszystkich innych rzeczy. O uzależnieniu mówimy jednak dopiero wtedy, gdy do masturbacji dochodzi od kilku do kilkunasty razy dziennie. Potrzeba masturbacji staje się wtedy tak duża, że ciągle przypomina o sobie osobie uzależnionej. Najbardziej narażone są na to osoby, dla Zobacz 6 odpowiedzi na pytanie: Jak oduzależnić się od słodyczy? Szkoła - zapytaj eksperta (1893) Jak się oduzależnić od telefonu? Odinstalowałam dwie aplikacje w których spędzam dużo czasu (messenger, Instagram) ale jest jeszcze jedna - YouTube którego nie mogę odinstalować. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2019-10-12 14:27:54. Nie oszukuj, nie zbaczaj, nie daj się rozproszyć. 2. Trzymaj dyscyplinę. To, co nie mieści mi się w głowie, to jak ludzie potrafią poświęcać niemal CAŁY czas wolny skrolując informacje Sprawdź Ułamki Do Podanego Z Boku Wspólnego Mianownika I Oblicz. Sprowadźmy do wspólnego mianownika ułamki i. Pomagam innym zrozumieć zawiłości matematyki już od trzech lat. sprowadz ulamki do podanego z boku wspólnego mianownika i oblicz chodzi from brainly.pl Szukamy więc najmniejszej wspólnej wielokrotności liczb i. Brainly to platforma social learningowa, dzięki której Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. ! Spędzam nad nim średnio 7 godzin dziennie (mam licznik). To jest chore ile pożytecznyh rzeczy mogłabym zrobić w tym czasie, ale jakoś nie umiem się od tego uwolnić. Jak tylko złapie mnie nuda sięgam po telefon. Szczerze nawet nie robie na nim nic szczególnego- facebook, snapchat, youtube, pinterest i tak w kółko. Jak się pozbyć tego NAŁOGU? NAJLEPSZA ODPOWIEDŹ 2016-06-07 16:01:04 Po powrocie ze szkoły oddaj telefon mamie albo tacie i poproś, by go schował/a, np. do swojej torby albo gdzieś. Nie musi to być jakieś sekretne miejsce, po prostu chodzi o to, byś nie miała telefonu przy sobie ani w widocznym miejscu. Jak najdzie cię z nudów ochota na sięgnięcie po niego, to sam fakt, że będziesz musiała się po niego ruszyć, iść do tego przedpokoju, wyciągnąć go z torby, da ci chwilę na przypomnienie sobie, że nie musisz tego robić. I postaraj się znaleźć sobie nowe zajęcia i lepiej zorganizować czas. Może warto, jeśli między powrotem do domu a obiadem masz czas, zacząć od razu odrabiać lekcje? Pomyśl, ile to od razu da ci korzyści - nie będziesz musiała siedzieć popołudniami czy wieczorami, bo będzie z głowy. Wypożycz też sobie jakaś książkę z gatunku, który cię interesuje. I sięgaj po nią, jak już nie będzie nic innego do roboty, czytanie dobrych książek wciąga, zapomnisz o telefonie. Możesz też w ramach relaksu iśc po prostu na spacer, bez telefonu. Możesz zabrać odtwarzacz mp3 i po prostu w słuchawkach iść przed siebie. Można wtedy przemyśleć wiele rzeczy lub pomarzyć. Aktywność fizyczna też jest dobrym pomysłem na nudę. I warto zapisać sobie to wszystko na kartce i powiesić w widocznym miejscu, może to być dokładna rozpiska z godzinami na dany dzień. Jeżeli wieczorem przygotujesz sobie dokładną listę tego, co chcesz robić kolejnego dnia, łatwiej będzie ci się tego trzymać, bo będzie to już wyraźne zobowiązanie przed samą sobą. Odpowiedz na ten komentarz ODPOWIEDZI (6) chwilę temu xGeorgia 2016-06-07 16:01:04 Po powrocie ze szkoły oddaj telefon mamie albo tacie i poproś, by go schował/a, np. do swojej torby albo gdzieś. Nie musi to być jakieś sekretne miejsce, po prostu chodzi o to, byś nie miała telefonu przy sobie ani w widocznym miejscu. Jak najdzie cię z nudów ochota na sięgnięcie po niego, to sam fakt, że będziesz musiała się po niego ruszyć, iść do tego przedpokoju, wyciągnąć go z torby, da ci chwilę na przypomnienie sobie, że nie musisz tego robić. I postaraj się znaleźć sobie nowe zajęcia i lepiej zorganizować czas. Może warto, jeśli między powrotem do domu a obiadem masz czas, zacząć od razu odrabiać lekcje? Pomyśl, ile to od razu da ci korzyści - nie będziesz musiała siedzieć popołudniami czy wieczorami, bo będzie z głowy. Wypożycz też sobie jakaś książkę z gatunku, który cię interesuje. I sięgaj po nią, jak już nie będzie nic innego do roboty, czytanie dobrych książek wciąga, zapomnisz o telefonie. Możesz też w ramach relaksu iśc po prostu na spacer, bez telefonu. Możesz zabrać odtwarzacz mp3 i po prostu w słuchawkach iść przed siebie. Można wtedy przemyśleć wiele rzeczy lub pomarzyć. Aktywność fizyczna też jest dobrym pomysłem na nudę. I warto zapisać sobie to wszystko na kartce i powiesić w widocznym miejscu, może to być dokładna rozpiska z godzinami na dany dzień. Jeżeli wieczorem przygotujesz sobie dokładną listę tego, co chcesz robić kolejnego dnia, łatwiej będzie ci się tego trzymać, bo będzie to już wyraźne zobowiązanie przed samą sobą. Odpowiedz na ten komentarz wera18042 2016-06-07 14:37:29 Więc ja mam podobnie tylko, że z laptopem ;)) Wiem, że mogłabym poczytać moją ulubioną książkę lub wyjść na dwór, ale zamiast tego po prostu oglądam filmiki na yt albo ulubiony serial. Mam dla ciebie kilka rad : 1. Na początku spróbuj własnych sił, tzn. po prostu następnym razem jak będzie ci się nudziło to sama sobie pomyśl, że masz zrobić coś innego, po prostu znajdź sobie szybko jakieś zadanie, np. wyjdź z domu i przejdź się od jakiegoś tam budynku do innego. Pamiętaj, żeby wyznaczać sobie konkretne zadania, czyli 'przeczytaj (tytuł) od strony np. 15 do 30', a nie 'poczytaj książkę'. Może jeżeli zaczniesz to robić to ci się spodoba i wtedy zajmie ci to więcej czasu ;)) 2. Jeżeli nie potrafisz sama się od tego oderwać to wcześniej poproś swoją siostrę, brata lub rodziców żeby ci zabrali telefon i nie oddawali np. przez kilka godzin nawet jak będziesz ich mocno prosić. To na pewno zadziała no chyba, że twoi rodzice ulegną twoim prośbom ;) 3. Znajdź sobie zajęcie, które naprawdę lubisz robić oprócz siedzenia na telefonie. Może być to czytanie, rysowanie, tańczenie, śpiewanie, uprawianie sportów, zabawa/opieka nad zwierzętami, spotkania z przyjaciółmi . Mam nadzieję, że pomogłam ;** Odpowiedz na ten komentarz SweetMango wera18042 2016-06-07 16:34:18 Dziękuję bardzo, najlepszy jest punkt 1. muszę go wypróbować :D Odpowiedz na ten komentarz asphyxia 2016-06-08 12:44:57 Wymień smartfona na telefon "emerycki", który poza dzwonieniem i smsami nie ma żadnych funkcji. Odpowiedz na ten komentarz ~rockistka 2017-11-11 09:10:58 a jesli rodzice schowali ci telefon na 2 miesiace i ciagle placzesz w poduszke? (wiem to jest straszne) przerazilam sie bo zrozumialam ze telefon to moj glowny sens zycia prosze pomozcie bo ja tak dalej nie wytrzymam ps:sekretnie wzielam taty laptop zeby to napisac ale mysle ze to sluszna sprawa Odpowiedz na ten komentarz ~Karo ~ 2017-11-12 21:34:43 Nie można tez bardzo restrykcyjnie do tego podchodzić, bo się zwariuje. Może po prostu pogadaj z rodzicami na ten temat, szczerze. :) Pozdrawiam ❤️ Odpowiedz na ten komentarz Zaloguj się by móc dodać komentarz. Social Media sprawiają, że z łatwością możesz komunikować się z każdym bez względu na to, gdzie aktualnie się znajdujesz. Choć właśnie to był najważniejszy cel, jaki przyświecał twórcom poszczególnych portali społecznościowych, to obecnie stanowią coraz większe niebezpieczeństwo. Dlatego uzależnienie od Social Mediów jest groźne i musisz wiedzieć, jak sprawdzić, czy masz z tym problem. Dlaczego Social Media mogą być niebezpieczne?Jak sprawdzić, czy jesteś uzależniony od Social Mediów?Stosujesz wirtualny językMasz problemy z palcamiReagujesz emocjonalnie na informacjeNie potrafisz się wylogowaćJakie są skutki uzależnienia od Social Mediów?Skutki psychologiczneSkutki interpersonalneSkutki fizjologiczne Dlaczego Social Media mogą być niebezpieczne? Zwróć uwagę na to, że korzystanie z Social Mediów ma naprawdę wiele zalet. W końcu nie tylko możesz uzyskać informacje od znajomych, ale też szybko się z nimi skontaktować. Poza tym przy pomocy mediów społecznościowych możesz też zyskać nowe umiejętności, np. biorąc udział w jakimś szkoleniu czy konsultacji. Jednak to jest tylko jedna ich odsłona. Druga jest groźniejsza, ponieważ portale typu Facebook, Instagram, Snapchat i Twitter są bardzo niebezpieczne, gdyż z łatwością możesz się od nich uzależnić. Wtedy przestajesz zwracać uwagę na inne obowiązki bądź realny świat, bo ważniejsze jest to, co dzieje się w sieci. Jak sprawdzić, czy jesteś uzależniony od Social Mediów? Znaczna większość współczesnego społeczeństwa korzysta z Social Mediów. Jednak nie jest to jednoznaczne, z tym że wszyscy są od nich uzależnieni. Jeżeli obawiasz się tego lub widzisz niepokojące objawy u kogoś z Twoich bliskich, to musisz sprawdzić, jakie zachowania uznawane są za groźne. Dzięki temu będziesz w stanie szybko zareagować i w ten sposób wyleczysz się z tej choroby. Stosujesz wirtualny język Masz problem, z tym że przestajesz kontrolować język Twoich wypowiedzi? Zaczynasz mówić do ludzi w taki sam sposób, w jaki zwracasz się do nich w Social Mediów? Oznacza to, iż zauważalny jest u Ciebie jeden z pierwszych objawów uzależniania od portali społecznościowych i przestajesz odróżniać język stosowany w świecie wirtualnym od tego, który jest stosowany na co dzień. Masz problemy z palcami Szczególnie kciuk jest narażony na odkształcenia i zwyrodnienia. Jednak bądź spokojny, bo dotyka to tylko osoby, które są już od dłuższego czasu uzależnione od mediów społecznościowych. Pamiętaj o tym, że kłopoty z prawidłowym funkcjonowaniem palców może być naprawdę niebezpieczny, więc nie lekceważ ich. Reagujesz emocjonalnie na informacje Bardzo ważnym symptomem uzależnienia od Social Mediów jest także reakcja na informacje, jakie tam się pojawiają. Zwróć uwagę na to, czy posty bądź komentarze innych użytkowników wpływają na Twój nastrój w jakikolwiek sposób. Odpowiedź jest twierdząca? W takim razie potrzebujesz pomocy specjalisty, ponieważ platformy społecznościowe stały się dla Ciebie zbyt istotne. Nie potrafisz się wylogować Kolejnym objawem uzależnienia od portali społecznościowych jest fakt, że ciągle czujesz potrzebę sprawdzania aktualności. Po prostu nie potrafisz wylogować się z platform, a jeżeli nawet to robisz, to za chwilę i tak tam wracasz. Poza tym nie wyobrażasz sobie dnia bez Social Mediów. Jakie są skutki uzależnienia od Social Mediów? Zauważ, że uzależnienie od Social Media to realny problem. Szczególnie wśród młodych osób, które potrafią korzystać z tych platform nawet przez 8 godzin w ciągu dnia. W konsekwencji dochodzi do różnych zmian w ich psychice, fizjologii, a także w relacjach społecznych. Poznaj najważniejsze skutki, które mogą Cię ominąć, jeżeli wystarczająco szybko zgłosisz się do specjalisty. Skutki psychologiczne Bez wątpienia skutki psychologiczne są bardzo ważne, a zarazem stanowią dla Ciebie spore zagrożenie. Przede wszystkim dlatego, że wirtualna rzeczywistość zaczyna wpływać na to, jak się czujesz. Poza tym Social Media oddziałują na Twoje poczucie własnej wartości, a szczególnie pozytywne bądź negatywne opinie innych osób. Konsekwencją tego jest fakt, że zaczynasz traktować polubienia oraz komentarze jako wyznacznik popularności. Niezwykle istotne jest także to, że uzależnienie przyczynia się do ograniczenia innych Twoich zainteresowań, obniża umiejętności poznawcze, a także zaburza cykl okołodobowy. Skutki interpersonalne Wielu naukowców uznaje, że właśnie problemy w relacjach społecznych stanowią jedno z najważniejszych niebezpieczeństw, jakie wiążą się z Social Mediami. W wyniku uzależnienia dostrzeżesz zanikanie więzi emocjonalnych, a pojawią się trudności w zawieraniu znajomości w świecie rzeczywistym. Poza tym życie online sprawia, iż zaniedbujesz codzienne obowiązki, rozluźniają się Twoje kontakty z innymi ludźmi, ale też zaczynasz kłamać, gdy ktoś zauważa Twój problem. Skutki fizjologiczne W przypadku skutków fizjologicznych szczególnie zwróć uwagę na osłabienie wzroku, a także skrzywienie kręgosłupa. Takie przypadłości są związane z przyjmowaniem niewłaściwej postawy ciała oraz z nieustannym wpatrywaniem się w ekran laptopa, tableta bądź smartfona. Zauważ, że nie są to jedyne problemy fizyczne, jakie są dostrzegalne u osób uzależnionych od Social Mediów. Oprócz tego pojawiają się wszelkiego rodzaju kłopoty z nadgarstkami np. zwyrodnienia stawów bądź zespół cieśni. Uzależnienie od Internetu jest uzależnieniem, jak każde inne. Zdefiniowane jest ono jako kompulsywna utrata kontroli impulsów. W wyniku tego uzależnienia mogą zostać zniszczone relacje z bliskimi, obniżone oceny szkolne, czy nawet stanąć po znakiem zapytania dalsze zatrudnienie. Gry online, zakupy przez Internet, korzystanie z portali społecznościowych, czat, maraton surfowania po stronach internetowych – wszystko to składa się na uzależnienie od Internetu. Niemal każde badania przeprowadzone na ten temat, potwierdziły nie tylko bezpośredni związek między wiekiem a uzależnieniem od Internetu, ale także zależności między między wiekiem a zaniedbaniami w pracy, na studiach. To znaczy, że nastolatki i młodzi dorośli są prawdopodobnie bardziej podatni na uzależnienie od Internetu, niż jakakolwiek inna grupa wiekowa. Wśród wszystkich ludzi cierpiących z powodu tego uzależnienia, nastolatki i młodzi dorośli są bardziej skłonni do zaniedbywania pracy (lub szkoły) niż starsze, dojrzalsze osoby o podobnym uzależnieniu. W najbardziej znanym badaniu psychometrycznych właściwości uzależnienia od Internetu, wiek był jedynym czynnikiem, który był bezpośrednim i stałym współczynnikiem tego uzależnienia, wśród wszystkich innych czynników. [1] U dzieci i młodzieży wciąż rozwijający się mózg łatwo przyzwyczaja się do prędkości i krzykliwej grafiki związanej z Internetem. Może stawać się to przyczyną problemów z zachowaniem, takich jak ADHD lub co najmniej sprawiać, że stają się oni bardziej niecierpliwi niż ludzie wychowani bez natychmiastowej gratyfikacji oferowanej przez Internet. Kto może być szczególnie narażony na uzależnienie? Nastolatkowie – ponieważ mają dostęp do Internetu, a często sposób użycia komputera i czas korzystania z niego nie są kontrolowane i ograniczane przez rodziców. Młodzi ludzie dorośli – studenci, osoby bez pracy – ze względu na wielkość czasu wolnego, jakim dysponują. Gospodynie domowe – ze względu na to, że dużo przebywają często samotnie w domu i szukają kontaktu z innymi osobami, informacji, porad lub rozrywki właśnie w Internecie. Osoby samotne. Jak przebiega proces uzależnienia W początkowej fazie Internet wywołuje zainteresowane i sprawia przyjemność. Na tym etapie użytkownik poznaje i racjonalnie wykorzystuje dostęp do Internetu. Następnie osoba ta coraz więcej czasu poświęca na korzystanie z Internetu. Traci inne zainteresowania. A gdy nie może skorzystać z dostępu do Internetu pojawiają się natrętne myśli na jego temat. Jest to już faza uzależnienia. Następnym krokiem jest zaniedbywanie obowiązków, rodziny i przyjaciół. Cała aktywność osoby uzależnionej skupia się wokół Internetu. Wszelkie inne działania i aktywności są mniej istotne. Bycie „w sieci” przyjmuje postać codziennych, wielogodzinnych a często nawet nieprzerwanych sesji, których skutkiem bywa spiętrzanie się problemów zawodowych, rodzinnych, szkolnych, czy towarzyskich. Dochodzi do tego, że osoba uzależniona ogranicza czas na sen, odżywianie, naukę czy pracę – po to tylko, by mieć go więcej na dostęp do Internetu i korzystanie z niego w wybrany przez siebie sposób (granie, czatowanie, portale społecznościowe, inne). Jest to faza destrukcyjna uzależnienia od Internetu i może się ona niekorzystnie odbijać na stanie zdrowia osoby uzależnionej. Objawy mogące występować u osób uzależnionych to zaburzenia koncentracji uwagi i sprawności myślenia, zaburzenia kontroli popędów, pogorszenie wzroku, bóle pleców i kręgosłupa, podatność na infekcje, bezsenność, nadpobudliwość. Diagnozowanie uzależnienia O uzależnieniu od dostępu do Internetu możemy mówić, gdy wystąpi przynajmniej 3 z 6 opisanych poniżej objawów równocześnie: Silne pragnienie lub poczucie przymusu korzystania z dostępu do Internetu, bycia na portalach społecznościowych, ciągłego sprawdzania poczty elektronicznej, korzystania z gier on-line czy czatu. Trudności z samokontrolą dotyczącą powstrzymania się od włączenia przeglądarki internetowej, komputera, sprawdzenia poczty, włączenia gry. Wystąpienie zespołu abstynencyjnego (np. złe samopoczucie wywołane brakiem dostępu do Internetu). Zaistnienie tolerancji, tj. sytuacji, w której dla osiągnięcia zamierzonego efektu konieczne jest coraz częstsze i dłuższe korzystanie z Internetu. Utrata zainteresowań oraz przyjemności istniejących przed uzależnieniem się. Uporczywe korzystanie z dostępu do Internetu (w różny sposób) mimo bezspornych dowodów na destrukcyjny wpływ na zdrowie oraz stosunki społeczne. Uzależnienie od Internetu może być różnego typu. Jedna z pierwszych badaczek uzależnienia od Internetu, dr Kimberly Young, wyróżniła cztery rodzaje uzależnienia związanego z siecią Internet: erotomanię internetową, socjomanię internetową, czyli uzależnienie od internetowych kontaktów społecznych, uzależnienie od sieci internetowej, przeciążenie informacyjne, czyli przymus pobierania informacji. Terapia Terapia osób uzależnionych od Internetu polega przede wszystkim na pracy z psychologiem i przypomina leczenie choroby alkoholowej. Jak w przypadku każdego innego nałogu odstawienie osoby uzależnionej od Internetu będzie dla niej bolesne. Działania zmierzające ku odzyskaniu kontroli nad uzależnieniem powinny być rozpoczęte od ograniczenia ilości czasu spędzanego w Internecie. Jeśli osoba uzależniona jest przyzwyczajona do spędzania ośmiu godzin codziennie w Internecie, ograniczenie stosowania w pierwszym tygodniu powinno dotyczyć sześciu godzin, następnie czterech, dwóch. Oprócz działań mających na celu zmniejszenie czasu spędzanego w sieci ważne jest również organizowanie czasu, szczególnie tego wolnego. Wszelkie wydarzenia, takie jak mecz, koncert, zakupy, są dobrym powodem do tego, by wyjść z domu. Czasem praca nad wyjściem z uzależnienia jest tak trudna, że konieczna okazuje się pomoc specjalisty. Bywa, że uzależnienie to jest wynikiem emocjonalnych problemów osoby uzależnionej. Jak zapobiegać uzależnieniu Walka z uzależnieniem nie jest łatwa, dlatego lepiej zapobiegać uzależnieniu niż je leczyć. Niestety proces uzależniania często przebiega w taki sposób, że dopóki nie jest za późno, nie ma niepokojących objawów, czy przesłanek do zmartwień. Dlatego jeśli jesteś rodzicem i nie chcesz, aby Twoje dziecko miało problem z uzależnieniem od Internetu, zwróć uwagę na to: Ile czasu Twoje dziecko korzysta z dostępu do Internetu i w jaki sposób? Jak zachowuje się Twoje dziecko, jeśli nie może skorzystać z dostępu do Internetu (np. brak prądu, kara). Czy Twoje dziecko nie okłamuje Cię co do długości korzystania z dostępu do internetu? Czy nie pogorszyły się oceny szkolne Twojego dziecka? Czy kiedy dziecko korzysta z Internetu może siedzieć przy komputerze (ewentualnie innym urządzeniu służącym do dostępu z Internetem) nieprzerwanie przez wiele godzin? Czy zarywa sen i przestało spotykać się z kolegami, by móc korzystać z Internetu? Czy na pytania dotyczące korzystania z Internetu reaguje agresywnie? Występowanie takich objawów może świadczyć o pojawiającym się lub już zaistniałym problemie uzależnienia od Internetu. Źródło: opracowanie własne AM dla Fundacja 24H [1] The Psychometric Properties of the Internet Addiction Test CyberPsychology & Behavior Volume 7, Number 4, Page 449. Laura Widyanto, and Mary McMurran, 2004. zapytał(a) o 12:35 Jak się oduzależnić od telefonu? Jestem uzalezniona i młoda (11l.), bo np. 15 lat to ja rozumiem, że się ktoś w tym wieku uzależnił, ale 11 lat to trochę mało jak na uzaleznienie od telefonu Odpowiedzi Odłóż telefon i znajdź sobie inne zajęcie. Po czym stwierdziłaś,że jesteś uzależniona ? Bo np. Człowiek uzależniony - nie widzi swiata poza swoim telefonem komórkowym,a gdy chcą mu go odebrac wpada w nie ma tu znaczenia. Stwierdziłam to po tym, że jak nie mam co robić, zamiast znaleźć sobie zajęcie to ja telefon w ręce i 4 godziny później się orientuję, że minęły 4 godziny... chociaż telefon to nie jest moje hobby, moim hobby są zwierzęta, ale nie mam żadnych w domu... To jeszcze nie jest tak źle - spokojnie, to nie uzaleznienie :) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W dzisiejszych czasach trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie bez smartfona. Jest to nieuniknione, ale jednocześnie niezbędne – do pracy, nauki, kontaktu ze światem. Przychodzi czas, kiedy w telefon z dostępem do sieci wyposażamy również nasze dziecko. O tym, jak mądrze wybrać moment wręczenia dziecku telefonu i co robić, kiedy korzystanie z niego wymyka się młodemu człowiekowi spod kontroli, opowiada Magdalena Cieśluk-Toczek – specjalistka psychoterapii uzależnień. Redakcja: Potrafi Pani wskazać odpowiedni czas na wręczenie dziecku jego własnego telefonu? Magdalenę Cieśluk-Toczek: Nie ma oczywiście sztywnej granicy, choć jest to rzeczywiście pytanie często zadawane przez rodziców, którzy oczekują wyraźnej wskazówki. Podstawową kwestią jest to, czy dziecko w ogóle chce mieć smartfon, czy go w ogóle potrzebuje. Wbrew pozorom spora jest liczba dzieci, które długo nie przejawiają zainteresowania posiadaniem telefonu na wyłączność. Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne przedstawiło ogólne zasady, które zakładają, że dzieci poniżej 2. roku życia w ogóle nie powinny spędzać czasu przed żadnym ekranem. O późniejszym korzystaniu z urządzeń powinny decydować indywidualne cele. Czymś innym są nauka, gry w przestrzeni wirtualnej czy oglądanie bajek. Wg ATP dzieci w wieku 5-8 lat mogą spędzać najwyżej godzinę dziennie przed ekranem, w kilkunastominutowych blokach, natomiast dzieci powyżej 8. roku życia – maksymalnie 2 godziny dziennie przed wszystkimi ekranami włącznie. Nie powinny być jednak pozostawiane same sobie i ten czas przed monitorem powinien być pod kontrolą rodziców. Chodzi o to, aby wiedzieć, ile czasu dziecko spędza z urządzeniami i co na nim ogląda/robi – bo naprawdę mało jest dzieci, które same rezygnują z używania medium – atrakcyjnego, dostarczającego dużo bodźców, zapełniającego nudę. Co powinno zaniepokoić rodziców dzieci, które używają telefonów? Jakie są objawy nadmiernego z nich korzystania i uzależnienia? M. Niepokojące zachowanie to na pewno takie, kiedy dziecko nie rozstaje się z telefonem, nie wypuszcza go z rąk – to powinno być co najmniej impulsem do rozmowy. A także sytuacje, kiedy dziecko niemal bez przerwy korzysta z telefonu czy jakimiś błahymi, z obiektywnego punktu widzenia, powodami uzasadnia konieczność korzystania z telefonu – mówiąc po prostu: każdy powód jest dla dziecka dobry, by po telefon sięgnąć. Niepokojące może być również to, że próby odebrania telefonu wywołują poirytowanie, złość czy nawet agresję. Czerwona lampka powinnam się nam zapalić również wtedy, gdy zaobserwujemy pobudzenie, problemy z koncentracją, huśtawki nastrojów, zaburzenia snu, problemy w relacjach, narastające konflikty czy wreszcie korzystanie z telefonu w celu bicia różnego rodzaju rekordów – kto dłużej, kto więcej itp. Zaniepokoić powinno nas także, jeśli przeglądanie sieci czy korzystanie z telefonu zaczyna być bardziej interesujące i pociągające niż wszystko to, co dzieje się w realności. Czyli jeśli dziecko jest w stanie rezygnować ze wszystkich wcześniejszych aktywności, które lubiło – spotkań z przyjaciółmi czy hobby – na rzecz siedzenia przed telefonem. Aż wreszcie nieustanna pogoń za coraz to nowszymi, bardziej zaawansowanymi modelami sprzętu. Pamiętajmy, że uzależnienie to proces rozłożony w dłuższym okresie – to wszystko nie dzieje się z dnia na dzień, a granica pomiędzy ryzykownym używaniem a uzależnieniem jest bardzo cienka. Wspomniała Pani o rozmowie, jako o pierwszym kroku. Czy podpowie Pani jak to robić, kiedy dziecko zaprzecza problemowi? M. Samej rozmowy nie należy demonizować ani się jej bać. To, że dziecko będzie zaprzeczać problemowi, jest naturalne – zaprzeczanie to jeden z głównych objawów uzależnienia. Kluczem jest rozmowa w ogóle, nieunikanie tematu, niezamiatanie pod dywan, niechodzenie na około. Nie powinien być to atak – warto powiedzieć dziecku o swojej trosce, uczuciach, niepokoju – że się martwimy, że wydaje nam się, że cos jest nie tak i że chcielibyśmy mu pomóc. Warto zapewnić dziecko, że nie jest samo, że jesteśmy przy nim, będziemy go wspierać i możemy mu pomóc. Trudno podać receptę – każde dziecko jest inne, każda relacja jest inna. Warto wybrać za to dobry moment. Ważne, aby nie było to przy okazji wychodzenia do szkoły czy w jakimś szczególnie napiętym okresie. Wybierzmy na to czas, który spędzamy razem i w którym jesteśmy spokojni, a nie kiedy się kłócimy czy jesteśmy w konflikcie z dzieckiem. Czasem warto taką rozmowę odroczyć, poczekać na bardziej odpowiedni moment. Jeśli nastolatek nie chce słyszeć o terapii, wizycie u psychologa – co możemy zrobić? M. Warto spróbować przede wszystkim wybadać, dlaczego dziecko nie chce. Mechanizmy uzależnienia to jedno, ale z drugiej strony, watro pochylić się nad samym dzieckiem. To jest dla niego nowa sytuacja – możliwe, że dziecko nigdy wcześniej nie było u psychologa. Być może psycholog jest w jakiś sposób demonizowany – w domu, w szkole. Zapytajmy dziecko, czego się boi, czego nie rozumie, co go przeraża w takiej wizycie, dlaczego się buntuje. Pozwólmy mu wybrać spośród kilku zaproponowanych przez nas specjalistów. Dzieci mają w ten sposób poczucie, że nie narusza się ich wolności i że mają na coś wpływ. Warto opowiedzieć dziecku, jak takie spotkanie będzie wyglądało i zapewnić, że będzie mogło porozmawiać z psychologiem w cztery oczy, a nie tylko w towarzystwie rodzica. Że jego intymność i prywatność zostanie uszanowana. Przede wszystkim jednak zachowajmy spokój i nie naciskajmy na dziecko – dajmy mu trochę czasu, aby mogło się oswoić z myślą o konieczności kontaktu ze specjalistą. Dziękuję za rozmowę. Magdalena Cieśluk-Toczek – Psycholog, psychoterapeutka, pracuje w nurcie psychodynamicznym i systemowym. Certyfikowana specjalistka psychoterapii uzależnień. Swoje doświadczenie wykorzystuje pracując w Centrum Dobrej Terapii, w Poradni Leczenia Uzależnień Dorosłych i Dzieci i Młodzieży Kliniki Psychiatrii Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oraz w prywatnej praktyce. Członek Sekcji Naukowej Terapii Rodzin PTP.

jak oduzależnić się od telefonu