Odpowiedź na pytanie "Jak długo boli po stłuczeniu klatki piersiowej" zależy od rodzaju urazu, którego doznałeś. Istnieje kilka możliwych urazów, które mogą Na tym pojęciu bazują również niektórzy “nastawiacze”, którzy wspaniale opowiadają jak to wstawili wypadnięty dysk, “przecież było słychać trzask…” Przemawia to mocno do pacjentów i są w stanie uwierzyć w nieprawdopodobną moc takiej osoby. Poznaj platformę do udostępniania plików Dysku Google, która pozwala na bezpieczne przechowywanie treści w osobistych magazynach w chmurze i udostępnianie ich innym użytkownikom. Jeśli masz wypadnięty dysk, Twój umysł jest prawdopodobnie skupiony na próbie jak najszybszego pozbycia się bólu. Ale gdy zaczniesz szukać potencjalnych metod leczenia, zwłaszcza w najgorszym przypadku, gdy trzeba będzie przeprowadzić operację, koszt operacji wypadniętego dysku może również stać się problemem. Jego intensywność może zależeć od indywidualnego progu bólu, jednak w każdym przypadku jest on niekomfortowy i może utrudniać wykonywanie codziennych obowiązków. Ból po wyrwaniu zęba jest normalnym zjawiskiem. Pojawia się, ponieważ zostają naruszone okoliczne tkanki i nerwy. Najczęściej ból ustępuje po upływie 2–3 godzin Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. fot. Adobe Stock Ból pleców dotyczy większości Polaków. Jednak zupełnie innym problemem jest dyskomfort spowodowany nierównowagą mięśniową, zmianami zwyrodnieniowymi, inne jest również postępowanie w przypadku wypadnięcia dysku. Jest to schorzenie, które może dawać poważne objawy, dlatego wymaga sprawnej terapii. Gdy zaburzeniu ulega funkcja dysku… Jednym z głównych powodów rozwinięcia się bólu w obrębie pleców są choroby krążka (dysku) międzykręgowego. Dyski te składają się z jądra i pierścienia włóknistego, które w ciągu życia przechodzą zmiany degeneracyjne. Naczynia krwionośne w obrębie pierścienia włóknistego stopniowo zanikają, co powoduje zanik tkanki dysku. Pozostają puste kanały, co powoduje zmniejszenie nawodnienia jądra dysku – traci on w tym mechanizmie swoją elastyczność. Przeciążenie kręgosłupa powoduje przemieszczenie jądra, które w następstwie może ulec rozerwaniu lub powodować przepuklinę, czyli tak zwane wypadnięcie dysku. Jak pomóc poszkodowanemu z uszkodzonym kręgosłupem i rdzeniem kręgowym? Nie każdy rozwinie takie same objawy Przemieszczający się dysk powoduje ucisk na nerwy, a co za tym idzie objawy wypadającego dysku. Przebieg schorzenia zależy od wielu czynników: stylu życia, wykonywanej pracy, gorsetu mięśniowego oraz przyczyn genetycznych. Umiejscowienie przepukliny również ma duże znaczenie. Jak rozpoznać wypadnięcie dysku? Aby móc działać i ulżyć choremu w cierpieniu, musisz przede wszystkim rozpoznać objawy choroby. Zazwyczaj są one narastające i przewlekłe. Należą do nich bóle w danym odcinku kręgosłupa, które promieniują do kończyn. Ucisk w szyjnym odcinku będzie promieniował do kończyn górnych, a w lędźwiowym – do dolnych. Jeśli do ucisku dochodziło przez długi okres lub był on bardzo intensywny, może dojść nawet do martwicy uciskanego nerwu. Powodować to będzie zaburzenia czucia lub ruchu w obrębie kończyn, a w najniższych częściach kręgosłupa nawet nietrzymanie moczu i kału. Czasem dochodzi do gwałtownego wypadnięcia dysku przy podnoszeniu ciężaru, co objawia się nagłym, ostrym bólem lub zaburzeniami czucia. Niefortunny skok na główkę - jak udzielić pomocy? Pierwsza pomoc? Ostry dyżur! W każdym z tych przypadków jedynym racjonalnym postępowanie jest wizyta lekarska – w trybie ambulatoryjnym lub nagłym. Nigdy jednak nie czekaj zbyt długo na wizytę, ponieważ przebieg choroby może być postępujący. Chory powinien zostać unieruchomiony, by nie pogłębić patologii. Przez pierwsze kilka tygodni dostanie zwolnienie lekarskie, by wypoczywać, odciążyć kręgosłup, co pomoże zmniejszyć stan zapalny. W domu jest małe dziecko lub chory lubi pracować na działce? Należy szczególnie ograniczyć te czynności, które wywołały objawy, np. noszenie pociechy czy plewienie. Co można robić? Na tę dolegliwość stosuje się lód, a w kolejnych dniach ciepłe okłady. Farmakologicznie stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, które umożliwią dobrą kontrolę objawów. Kolejne tygodnie to aktywna fizjoterapia i ćwiczenia wykonywane w domu. W niektórych przypadkach niezbędna jest operacja chirurgiczna, która jest najskuteczniejszym leczeniem przyczynowym. Osoby mające problemy z kręgosłupem powinny być pod stalą opieką lekarza specjalisty. Zobacz też:Objawy i leczenie przepukliny kręgosłupaJak radzić sobie z bólem w dole pleców? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Przepuklina kręgosłupa czyli wypadnięcie dysku to bardzo bolesna dolegliwość, która wymaga leczenia. Zwykle, z dobrym zresztą skutkiem, stosuje się leczenie zachowawcze, ale czasem konieczna jest operacja przepukliny kręgosłupa (mikrodiscektomia). Operacja przepukliny kręgosłupa obrosła wieloma mitami i w wielu pacjentach budzi przerażenie. Czy słusznie? Spis treściOperacja przepukliny kręgosłupa: wskazaniaPrzepuklina kręgosłupa: jak przebiega operacja (mikrodiscektomia)Operacja przepukliny kręgosłupa: ryzyko powikłań Operacja przepukliny kręgosłupa (mikrodiscektomia) bywa konieczna. Jednak zanim zapadnie decyzja o operacji, zwykle stosuje się leczenie zachowawcze. Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi spodziewanych efektów, należy rozważyć operację. Nie można bowiem dopuścić do degeneracji nerwu, która uniemożliwi pełny powrót do zdrowia. Operacja przepukliny kręgosłupa: wskazania Operacja przepukliny kręgosłupa jest konieczna, gdy: przepuklina powoduje zespół ogona końskiego (niedowład i zaburzenia zwieraczy) występuje niedowład (opadanie) stopy występuje niedowład mięśnia czworogłowego Argumentem za koniecznością wykonania operacji jest również ból utrudniający choremu normalne życie oraz rwa kulszowa z zaburzeniami czucia, bez zaburzeń ruchowych. Przepuklina kręgosłupa: jak przebiega operacja (mikrodiscektomia) Mikrodiscektomia to "złoty standard" w leczeniu przepukliny kręgosłupowej. operacja ta polega na usunięciu przez niewielkie nacięcie skóry (do 3 cm) fragmentu jądra miażdżystego (dysku), z zastosowaniem techniki mikrochirurgicznej - mikroskopu operacyjnego i mikronarzędzi. Pacjent już na drugi dzień może chodzić, pobyt w szpitalu po operacji trwa do 3 dni. Operacja przepukliny kręgosłupa: ryzyko powikłań Operacja przepukliny kręgosłupa zaliczana jest do zabiegów o dużym bezpieczeństwie. U około 96 procent chorych kończy się pełnym sukcesem, przynosząc im ulgę w chorobie. Jednak, jak każdy zabieg chirurgiczny niesie ze sobą ryzyko po operacji mogą wystąpić: ból - podaje się środki przeciwbólowe niestabilność kręgosłupa - pomagają ćwiczenia wzmacniające gorset mięśniowy chwilowe problemy z oddawaniem moczu (pierwsza doba po operacji) Poważne powikłania po operacji przepukliny kręgosłupa to: hipotonia zator płuc zła tolerancja znieczulenia ogólnego krwiak pooperacyjny - może doprowadzić do paraliżu infekcje opon mózgowo-rdzeniowych, układu moczowego zapalenie krążka międzykręgowego i trzonów Autorem tego wpisu gościnnego jest nasz trener Arek Jankowski – Zapraszamy jeśli jeśli interesuje cię zdrowy kręgosłup, Lubin, Energy Fit na Szpakowej (koło siłowni Pro-Activ). Budowa i przyczyna „ wypadającego dysku” Dysk ( krążek międzykręgowy ) jest „poduszką” amortyzującą wstrząsy między kręgami, występuje na całej długości kręgosłupa. Zbudowany jest z 90% wody i jak każda tkanka z wiekiem traci tę wodę. Ma kształt fasoli, złożony jest z zewnętrznej warstwy – pierścienia włóknistego w środku wypełnionej – jądrem miażdżystym. Pierścień ten nie jest unerwiony i nie ukrwiony, odżywiany jest na zasadzie zmiany ciśnień ( dlatego bezwzględnie powinniśmy uprawiać gimnastykę opartą na ćwiczeniach na tzw. zdrowy kręgosłup. Z wiekiem tracimy wodę i sprężystość pierścieni dysku zmniejsza się. Obniża się również wysokość dysku co powoduje zwężenie przestrzeni między kręgami. Takie przeciążenie dysku może wywołać osłabienie warstw pierścienia i w konsekwencji doprowadzić do pęknięcia od wewnątrz, czyli wypukliny jądra miażdżystego lub pęknięcia całego pierścienia włóknistego, czyli przepukliny jądra miażdżystego. Wysunięcie fragmentu jądra powoduje ucisk na nerwy wychodzące z lewej lub z prawej strony segmentu kręgosłupa. Wszystkie takie uciski mogą powodować różnego rodzaju bóle, promieniowania i drętwienia w innych kończynach. Co powoduje ( wielkim uproszczeniu ) przyczyny przeciążeń dysku: Siedzący tryb, życia, Silne napięcie mięśni karku, Praca statyczna mięśni grzbietu, ciągła kompresja stawów kręgosłupa uniemożliwia zmianę ciśnień i co za tym idzie nie odżywia pierścieni dysku Słabe mięśnie brzucha. Dlaczego więc posługujemy się zwrotem „ wypadł mi dysk” ? ponieważ działa to na wyobraźnię u pacjenta. Współczesny człowiek chce szybko i natychmiast zdiagnozować przyczynę i pozbyć się dokuczliwego bólu, w związku z tym szybko znajdują specjalistę, którzy oferują wciskanie dysków , nastawianie kręgów itp. Dysk nie może wypaść, nie ma w ciele takiej możliwości. Kolumna kręgosłupa jest otoczona bardzo silnymi więzadłami i mięśniami. W związku z tym używanie takich sformułowań jest nie prawidłowe, gdyż ręcznie nie można wstawić dysku na swoje miejsce, a tym samym przestawić kręgosłupa. Zabiegi ręczne na segmentach ruchowych z przepukliną są niedozwolone. Mogą pogorszyć stan wytrzymałości pierścienia dysku. Zabiegi ręczne wykonywane przez specjalistów terapii manualnej nie maja na celu zmiany ustawienia kręgów względem siebie czy naprawy dysku. Celem terapii ręcznej jest zmiana przepływu informacji, doprowadzenie do równowagi mięśniowej, równowagi połączeń partnerów stawowych, rozluźnienie i uruchomienie połączeń stawowych. CDN. „gorset mięśniowy” Dyskopatia u psa Psy i koty, czyli najczęściej posiadane przez nas zwierzęta towarzyszące, aby były długo zdrowe i w jak najlepszej kondycji wymagają codziennej, systematycznej dawki wysiłku fizycznego przejawiającego się najczęściej w formie różnego rodzaju spacerów, biegów czy zabawy. To właśnie chęć do poruszania się jest jedną z podstawowych oznak zdrowia i witalności pupila i wszelkie odstępstwa od normy bardzo szybko zostają zauważone przez właściciela, bo zdrowy pies to pies aktywny. Jeśli zwierzę jest leniwe, niechętnie się ruszające, niewykazujące radości na spacerze, czy wręcz unikające wyjść z domu z reguły powinno to zastanowić opiekuna, czy aby wszystko jest w porządku z jego zdrowiem. Ruch będący podstawową oznaką zdrowia zapobiega także otyłości oraz jest niezbędny w naturze do zdobywania pokarmu. Pamiętaj bowiem, że Twój pies, czy kot to mięsożercy, a zatem są drapieżnikami. Nie dziwi więc nikogo normalny niepokój posiadacza psa, który nagle, z niezrozumiałego powodu, nie może się podnieść ze swego legowiska a tym bardziej się poruszać czy przemieszczać z miejsca na miejsce. Wtedy właśnie najczęściej możemy usłyszeć o tym, że „psa sparaliżowało” czy wystąpił u niego „niedowład”. Spanikowani właściciele czym prędzej udają się po fachową pomoc do gabinetu weterynaryjnego, tym bardziej że najczęściej „samo nie przechodzi” i poprawy nie widać. Czy więc jest ten tajemniczy paraliż, co go powoduje i jak pomóc Twojemu psu? Postaram się wyjaśnić Ci to w poniższym artykule. Dowiesz się też jakie są metody leczenia, jak wygląda rehabilitacja i ile kosztuje operacja dyskopatii u psa. Jak zbudowany jest kręgosłup psa?Co to jest dyskopatia u psa?Które psy są najbardziej narażone na dyskopatię?Przebieg dyskopatiiDyskopatia u psa objawyDiagnostyka dyskopatii u psówDyskopatia u psa leczenieLeczenie zachowawcze dyskopatii psówOperacja dyskopatii u psaRekonwalescencja po zabiegach operacyjnychCzy można zapobiec dyskopatii? Jak zbudowany jest kręgosłup psa? Żeby zrozumieć czym jest paraliż warto wiedzieć czego jest konsekwencją i z czego wynika, musimy więc poznać nieco budowę kręgosłupa psa. To między innymi od jego prawidłowego funkcjonowania zależy sprawne działanie układu ruchu psa i jego prawidłowe przemieszczanie się. Kręgosłup psa, podobnie jak innych ssaków, ma budowę odcinkową i składa się z kręgów tworzących poszczególne partie zgrupowane w odcinki i nazywane: odcinkiem szyjnym, odcinkiem piersiowym, odcinkiem lędźwiowym, odcinkiem krzyżowym, odcinkiem ogonowym. W każdym z odcinków jest określona liczba kręgów charakterystyczna dla gatunku: odcinek szyjny zawiera 7 kręgów w tym kręg szczytowy i obrotowy, odcinek piersiowy zawiera 13 kręgów, odcinek lędźwiowy zawiera 7 kręgów, odcinek krzyżowy zawiera 3 kręgi, odcinek ogonowy zawiera 20-23 kręgów. W każdym kręgu, bez względu na odcinek, z którego pochodzi, wyróżniamy trzon z jego głową oraz doogonowo skierowany dół kręgu, a ponadto łuk z wyrostkami kolczystymi, poprzecznymi, stawowo doczaszkowymi i stawowo doogonowymi. Poniżej schemat układu kostnego psa z zaznaczonymi odcinkami kręgosłupa: A – kręgi szyjne (7 kręgów), B – kręgi piersiowe (13 kręgów), C – kręgi lędźwiowe (7 kręgów), D – kręgi krzyżowe (3 kręgi), E – kręgi ogonowe (20 -23 kręgów). Szkielet psa | źródło: wikipedia Poszczególne kręgi budujące kręgosłup nie są ze sobą ściśle, trwale zrośnięte. Zapewnia to ruchomość kręgów, musisz bowiem pamiętać, że kręgosłup nie jest długą, sztywną i stabilnym zbiorem kości, ale są one połączone ze sobą w sposób ruchomy, co zapewnia sprawny ruch zwierzętom. Między kręgami są więc tarczki zwane dyskami, krążkami międzykręgowymi z ich częścią – warstwą zewnętrzna zwaną pierścieniem włóknistym i wewnętrzną zwaną jądrem miażdżystym. Pierścień włóknisty otaczający jądro miażdżyste, zbudowany jest z włókien kolagenowych i ekastynowych. Jądro miażdżyste (nucleus pulposus) czyli gęste, galaretowate wypełnienie krążka międzykręgowego, pozwala mu działać na zasadzie hydraulicznej i odkształcać się wraz z ruchem kręgosłupa. Krążek międzykręgowy pełni więc funkcje amortyzatora kręgosłupa, zapewniając jego prawidłową ruchomość oraz stan w którym dwa sąsiednie kręgi nie obcierają o siebie. Schemat budowy krążka międzykręgowego: Schemat budowy krążka międzykręgowego | źródło: wikipedia Pamiętajmy również, że kręgosłup jest rurą kostną, w której biegnie rdzeń kręgowy. Skoro już wiemy jak wygląda kręgosłup psa pora poznać czym jest dyskopatia Co to jest dyskopatia u psa? Dyskopatia to choroba kręgosłupa, dająca objawy neurologiczne, będąca konsekwencją wypadnięcia, przesunięcia lub degeneracji tarczek międzykręgowych w wyniku zwyrodnienia krążków oraz powodująca ucisk na rdzeń kręgowy i na jego korzenie. Konsekwencją dyskopatii może być paraliż, czyli niemożność do poruszania kończynami piersiowymi lub miednicznymi i inne objawy z tego wynikające. Na poniższym wideo możesz zobaczyć psa z objawami dyskopatii Dachshund walking after IVDD treatment Zmiany powstające na skutek ucisku na rdzeń kręgowy zależą w dużym stopniu od tempa narastania tego ucisku. I tak bardzo szybko rozwijający się ucisk będzie skutkował ciężkimi zmianami, a narastający wolno, przez dłuższy czas, będzie na początku kompensowany przez organizm i objawy też będą pojawiały się powoli. Które psy są najbardziej narażone na dyskopatię? Nie jest w pełni znana przyczyna choroby, nie mniej jednak podejrzewa się naturalny proces starzenia się dysków i ich uszkadzanie. Tak naprawdę choroba może dotyczyć każdego psa, bez względu na płeć czy wiek, choć znacznie częściej występuje u psów ras małych. Jakie rasy psów są najbardziej narażone na dyskopatię? I tak u pewnych ras psów występuje ona częściej i należą do nich: jamniki, pekińczyki, beagle, pudle miniaturowe, buldożki francuskie, shih tzu, lhasa apso, welsh corgi. Nie oznacza to oczywiście, że psy duże, molosowate nie chorują na dyskopatię, bo jak tu zapomnieć choćby o dobermanie, bokserze czy owczarku niemieckim, u których dość często możemy spotkać porażenie kończyn spowodowane wypadnięciem jądra miażdżystego. Niebagatelną rolę predysponującą do wystąpienia choroby odgrywają wszelkie czynniki powodujące nadmierne obciążenia kręgosłupa z nadmierną masą ciała i otyłością u psa na czele. Przekarmione, otyłe zwierzę, w dodatku mniej ruchliwe, naraża się niestety zdecydowanie częściej na tę przypadłość z powodu bardziej obciążonego kręgosłupa. Pamiętajmy bowiem, że zwierzę otyłe jest bardziej narażone na szereg różnych, często poważnych problemów zdrowotnych. Skoro choroba wynika z naturalnego procesu starzenia się dysków, to oczywistym jest jej występowanie w grupie zwierząt starszych lub w sile wieku, choć reguły tutaj nie ma. Dyskopatia zdarza się też u psów relatywnie młodych. Sam pamiętam 4 letniego kundelka z ogromnymi zmianami w kręgosłupie i objawami dyskopatii, który wielokrotnie był pacjentem lecznicy z powodu kłopotów z chodzeniem. Przebieg dyskopatii Choć dyskopatia, czyli zwyrodnienie krążków międzykręgowych i ich ucisk na rdzeń kręgowy może wystąpić w każdym odcinku kręgosłupa, to najczęściej występuje w odcinku piersiowo – lędźwiowym (84 – 86 % przypadków, według różnych danych literaturowych) oraz w odcinku szyjnym (około 14 – 16 % przypadków). Najczęściej dotyczy przestrzeni międzykręgowej T11-L2, C2-C3, C3-C4 oraz C7-T1 (literki oznaczają odcinek kręgosłupa, a cyferki numer kręgu licząc od głowy). Najczęstszym podziałem wypadnięcia jądra miażdżystego jest ten zaproponowany przez Hansena i obejmujący II typy: Typ I wysunięcia jądra miażdżystego według Hansena, charakteryzuje się zchrzęstnieniem dysku, który często ulega dodatkowo procesowi zwapnienia, w wyniku czego pierścień włóknisty ulega przerwaniu i następuje ucisk na rdzeń kręgowy. Ten typ dyskopatii może występować u młodych psów do 7 roku życia. Typ II wysunięcia jądra miażdżystego według Hansena, obejmuje sytuację, gdy jądro miażdżyste ulega zwłóknieniu i staje się żelopodobne. Proces ten jest długotrwały i nie dochodzi do pęknięcia pierścienia włóknistego, a do jego uwypuklenia się w kierunku rdzenia kręgowego. Następuje ucisk na rdzeń kręgowy i wszelkie objawy neurologiczne z tym związane. Patologia dotyczy generalnie psów starych, a więc 8-10 letnich. Generalnie jądro miażdżyste, które przemieszcza się w kierunku do rdzenia kręgowego powoduje jego ucisk zaburzając tym samym przekazywanie impulsów między mózgiem, a nerwami obwodowymi. Ucisk skutkuje zaś bólem o różnym stopniu nasilenia i cała gama zaburzeń neurologicznych zależnych od miejsca tego ucisku. Objawy chorobowe będą więc uzależnione od miejsc, gdzie doszło do uszkodzenia jądra miażdżystego. Dyskopatia u psa objawy Dyskopatia u psa objawy Gdy wypadnięcie będzie miało miejsce w odcinku piersiowo – lędźwiowym, zauważymy u psa: niechęć do brania na ręce, brak apetytu, osowiałość, jako objawy niespecyficzne – podkulony ogon, ewidentną bolesność podczas dotykania tej okolicy i skomlenie, niechęć do zabawy, ruchu, chodzenia po schodach, ból przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych. Czasem może wystąpić niedowład kończyn miednicznych czy paraliż i zupełne ich porażenie. Wtedy zwierzę może nie odczuwać bólu w tych kończynach (brak czucia), może nie móc nimi ruszać, czy może mieć problemy z załatwieniem się. Gdy zaś zmiany dotyczą odcinka szyjnego zaobserwujemy: sztywność karku, nisko opuszczoną głowę, skurcz mięśni szyi i karku, kulawiznę kończyn piersiowych, objawy niespecyficzne w postaci braku apetytu, osowiałości, senności czy niechęci w braniu na ręce. Nie w każdym przypadku mamy pełne objawy kliniczne od razu. Czasem zaobserwujemy lekkie utykanie, czy potykanie się, trudności z chodzeniem czy utrzymaniem równowagi, a dopiero później sztywność kończyn i ich całkowity paraliż Dyskopatia u psiaka może dawać silne objawy bólowe, stąd niezwykle istotna jest możliwie szybka interwencja lekarska, najlepiej przy pierwszych objawach. Jeśli zauważysz podobne objawy u Twojego psa, nie czekaj aż samo przejdzie, gdyż tylko wczesna interwencja daje największe prawdopodobieństwo pełnego powrotu do zdrowia. Porażenia dotyczące rdzenia kręgowego są praktycznie zawsze obustronne z uwagi na fakt, że uszkodzenia dotyczą obu stron rdzenia, choć objawy mogą być asymetryczne i bardziej wyrażone w jednej kończynie, a mniej w drugiej. W zależności od miejsca uszkodzenia rdzenia kręgowego nasz podopieczny może wykazywać porażenie dotyczące czterech kończyn lub tylko kończyn miednicznych. Jeśli uszkodzenie pojawia się w górnej części rdzenia kręgowego (licząc od głowy i mózgu), a więc w odcinku C1-Th1 (odcinek szyjny do pierwszego kręgu piersiowego) zaburzenie będzie dotyczyło wszystkich czterech kończyn, gdy zaś wystąpi w innych odcinkach (poniżej Th1) z reguły ujawni się w kończynach miednicznych. W zależności od stopnia uszkodzenia będziemy mieli: paraplegię, czyli obustronne porażenie kończyn miednicznych, tetraplegię czyli całkowite porażenie wszystkich kończyn, w lżejszych przypadkach paraparezę – niedowład kończyn miednicznych, tetraparezę – niedowład wszystkich kończyn. Widzimy więc, że objawy choroby również są różnie nasilone. W niektórych przypadkach narastają powoli i rozwijają się wiele dni, podczas gdy w innych pojawiają się nagle z godziny na godzinę – co wynika ze stopnia ucisku na rdzeń kręgowy. Diagnostyka dyskopatii u psów Jak w przypadku każdej choroby, także przy dyskopatii niezwykle istotny jest wywiad lekarski, czyli dokładne wysłuchanie tego wszystkiego, co właściciel zwierzęcia chce przekazać. Nawet potencjalnie mało istotne sugestie i spostrzeżenia mogą bowiem okazać się niezmiernie cenne diagnostycznie. Obowiązkowo należy również przeprowadzić badanie neurologiczne, które określi nam dokładną lokalizację zmian na terenie rdzenia kręgowego. Dopiero w następnej kolejności przystępujemy do badań obrazowych, czyli do wykonania zdjęcia rtg kręgosłupa, najlepiej z kontrastem podanym nad oponę miękką, czyli do mielografii. Zdjęcie rtg kręgosłupa psa Mielografia jest badaniem chyba najbardziej dostępnym w diagnostyce chorób rdzenia kręgowego, a przy tym mniej kosztownym w porównaniu z tomografią czy rezonansem i ciągle stanowi „badanie pierwszego rzutu” w diagnostyce dyskopatii u psów. Wykonywane jest w pełnym znieczuleniu ogólnym, stąd pacjent musi być uprzednio przegłodzony i nie wykazywać przeciwwskazań do anastezji. Poprzez punkcję podpotyliczną (podejrzenie patologii w odcinku szyjnym) lub punkcję lędźwiową (uszkodzenia w dalszych odcinkach kręgosłupa) podaje się jodowy środek kontrastowy, a następnie w różnych odcinkach czasu wykonuje zdjęcie Rtg w celu obejrzenia przechodzenia tego środka. Schematy przedstawiające cztery możliwe warianty obrazów mielograficznych: A – obraz normalny, B – ucisk zewnątrzoponowy, C – ucisk śródoponowy/zewnątrzrdzeniowy, D – zmiana śródrdzeniowa Badanie mielograficzne | źródło: roberts r. E. , selcer b. A. : myelography and epidurography, “vet. Clin. North. Am. Small. Animal pract”, 1993 Innymi metodami diagnostycznymi o dużej dokładności i pewności są rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa. Warto z nich korzystać szczególnie wszędzie tam, gdzie są dostępne, gdyż w sposób pewny potwierdzają diagnozę i stanowią bardzo pomocne narzędzie w procesie leczenia. Dyskopatia u psa leczenie Generalnie do dyskopatii możemy podejść w dwojaki sposób. Można leczyć ją nieoperacyjnie – zachowawczo lub stosować metody operacyjne. Leczenie zachowawcze dyskopatii psów Dyskopatia psa leczenie – ograniczenie ruchu Podstawą postępowania zachowawczego jest bezwzględne ograniczenie ruchu na okres do miesiąca. Metoda ta wydaje się łatwiejsza do zastosowania w przypadku małych piesków i trudna do wykonania w przypadku psów bardzo aktywnych, przyzwyczajonych do dużej porcji ruchu codziennego, czy długich spacerów. Co może wydać się niehumanitarne – musimy zamknąć pacjenta w małej, ciasnej klatce tylko bowiem w ten sposób możemy zmusić go do braku ruchu. Dodatkowo stosujemy niesterydowe leki przeciwzapalne (przeciwbólowe), ale tylko te zarejestrowane dla psów. Przestrzegam przed samodzielnym ordynowaniem leków ludzkich, dostępnych bez recepty z uwagi na inny metabolizm i potencjalne groźne dla życia skutki uboczne w formie krwotocznego zapalenia przewodu pokarmowego. Pamiętajmy bowiem, że leki te stosujemy wielokrotnie, co gwarantować musi bezpieczeństwo podawania i minimalizować potencjalne działania niepożądane. Zniesienie bólu może powodować chęć zwierzęcia do poruszania się, stąd bezwzględnie należy ograniczyć ruch, aby nie pogorszyć stanu chorego psa. Można skorzystać także z innych niezbyt konwencjonalnych metod leczenia, jak na przykład z akupunktury, która umiejętnie przeprowadzona wykazuje silne działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe oraz pobudza tkanki do regeneracji. Możemy także zastosować leki sterydowe, pamiętając jednak o potencjalnych skutkach ubocznych oraz o tym, żeby nie łączyć ich z niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi. Jako leczenie wspomagające zaś wielu lekarzy podaje witaminy E i C będące przeciwutleniaczami i spowalniające procesy degeneracyjne w obrębie rdzenia kręgowego. Zwierzę siedzące w klatce wymaga oczywiście specjalnej opieki. Nie powinno się brać go na ręce, aby tym działaniem nie powodować dalszych uszkodzeń rdzenia. Niezwykle ważna jest też rehabilitacja, bowiem siedzenie bez ruchu przez okres 4 tygodni może powodować zaniki mięśni. Operacja dyskopatii u psa Leczenie operacyjne dyskopatii u psa powinno zarezerwowane być jedynie dla ciężkich przypadków i stosowane w sytuacji w pełni świadomych właścicieli. Nie każdy bowiem posiadacz psa będzie w stanie poświęcić się i zapewnić odpowiednią opiekę pooperacyjna dla swego pupila. Nie bez znaczenia pozostaje również sam koszt zabiegu oraz późniejszej rekonwalescencji. Ile kosztuje operacja dyskopatii u psa? Zazwyczaj jest to około kilku tysięcy złotych. Musimy również pamiętać, że nie każdy pies kwalifikuje się do zabiegu. Otyłość, współistniejące choroby kardiologiczne, problemy geriatryczne, niejednokrotnie mogą uniemożliwić przeprowadzenie zabiegu lub przynosić znaczne ryzyko anastetyczne. Psy nerwowe, nadpobudliwe, czy agresywne są pacjentami gorzej rokującymi z uwagi na swój temperament. W przypadku dyskopatii najczęściej wykonujemy zabieg laminektomi lub hemilaminektomi. Decydującym czynnikiem prognostycznym jest tutaj czas: im szybciej przeprowadzony zabieg po wypadnięciu tym rokowanie lepsze. Zabiegi te polegają na usunięciu wpadniętego jądra miażdżystego po uprzednim usunięciu wyrostków kolczystych, wyrostków stawowych kręgów i dokonaniu dekompresji rdzenia kręgowego. Sam zabieg operacyjny do prostych nie należy i powinien wykonywany być przez doświadczonego chirurga, dysponującego dobrze wyposażoną salą operacyjną z całym zapleczem. Podczas zabiegu często dochodzi do zatrzymania akcji oddechowej i gwałtownego spadku ciśnienia krwi oraz mogą mieć miejsce intensywne krwawienia z uszkodzonych zatok żylnych, stąd konieczność zapewnienia odpowiedniego sprzętu monitorującego parametry życiowe pacjenta. Niezbędna jest również wiedza jak się zachować w przypadku powikłań, aby później nie wpaść w panikę, gdy coś „nieprzewidywanego” się wydarzy. Pamiętaj, że uszkodzony przez jądro miażdżyste rdzeń kręgowy regeneruje się bardzo wolno (1-6 miesięcy) i stąd opiekun psa musi wykazać się dużą cierpliwością i wyrozumiałością. Rekonwalescencja po zabiegach operacyjnych Rekonwalescencja po zabiegu operacyjnym jest procesem długotrwałym, kosztownym i wymagającym sporo samozaparcia właściciela. Bezpośrednio po zabiegu przez okres nawet do 3 tygodni operowany pacjent powinien przebywać w zupełnym zamknięciu, co pozwoli drastycznie ograniczyć ruch. Z uwagi na dużą bolesność otrzymuje on silne leki przeciwbólowe (szczególnie przez pierwsze doby po zabiegu). Wymaga również rozmaitych zabiegów rehabilitacyjnych, początkowo fizykoterapii polegającej na masowaniu nieruchomych kończyn, a w późniejszym czasie masaży czy wykonywania ćwiczeń na bieżni w wodzie. Jak wygląda rehabilitacja psa na bieżni wodnej możesz zobaczyć na poniższym wideo Dachshund IVDD Therapy: Walking the Underwater Treadmill Niejednokrotnie pacjenci wymagają manualnego opróżniania pęcherza moczowego, które bezwzględnie musi być wykonywane czy to w warunkach szpitalnych czy w domu. Udany zabieg operacyjny nie oznacza pełnego sukcesu, gdyż okres rekonwalescencji wymaga sporego zaangażowania i poświęcenia właścicieli. Muszą oni wynosić zwierzę na zewnątrz, zapewniać opróżnienie pęcherza, uczestniczyć w procesie wydalenia kału czy aktywnie przeprowadzać masaże nieruchomych kończyn. Niejednokrotnie przekracza to możliwości właścicieli i jest powodem eutanazji psa… Czy można zapobiec dyskopatii? Jak zapobiegać dyskopatii u psów? Choć może zabrzmi to banalnie, zdrowy kręgosłup jest niezbędny do prawidłowej, normalnej dla gatunku aktywności ruchowej zwierzęcia. Psy jak doskonale wiemy są przecież drapieżnikami, które w naturze, żeby przeżyć muszą polować i być praktycznie w ciągłym ruchu. Współczesny tryb życia naszych pupili, mała aktywność fizyczna, nieodpowiednie, zbyt kaloryczne pożywienie, niebędące zgodne z naturą, może prowadzić do szeregu patologii, w tym dotyczących kręgosłupa. W przypadku dyskopatii wiele zależy od Ciebie. Owszem nie spowodujesz zupełnego zatrzymania zmian degeneracyjnych, dotyczących krążków międzykręgowych, ale możesz poprzez dbanie o kondycję psa minimalizować ryzyko choroby. W sytuacji zaś pierwszych niepokojących objawów chorobowych niezwykle istotny jest czas, stąd nie czekajmy, aż samo przejdzie, ale szybko udajmy się po fachową pomoc do gabinetu weterynaryjnego. Nie każdy przypadek dyskopatii wymaga też od razu skomplikowanego i drogiego leczenia operacyjnego, dlatego nie obawiajmy się choroby, ale dowiedzmy się, jak w danej sytuacji się zachować. Podsumowanie Mam nadzieję, że niniejszy artykuł wyjaśnił i dostarczył niezbędnej na ten temat wiedzy. Jeśli masz pytania związane z leczeniem, lub rehabilitacją dyskopatii, dodaj teraz komentarz pod artykułem, odpiszę najszybciej jak to tylko możliwe. Wchodząc w medyczną nomenklaturę należy zaznaczyć, że nie ma czegośc takiego jak dysk, który wypada. Dyskiem potocznie nazywa się krążek międzykręgowy znajdujący się pomiędzy dwoma kręgami w kręgosłupie. Krążek międzykręgowy składa się z jądra miażdżystego, otaczającego go wokół pierścienia włóknistego oraz płytek chrzęstnych pokrywających krążek od góry i dołu. Patrząc na budowę anatomiczną nie ma możliwości „wypadnięcia dysku”. Do zerwania takiego połączenia może dojść wyłącznie w trakcie poważnego urazu bądź wypadku. Co to jest ten „wypadnięty dysk”? Jądro miażdżyste jest galaretowatą substancją mocno uwodnioną, która otoczona jest kilkunastoma warstwami pierścieni włóknistych. W trakcie naszego życia krążki międzykręgowe narażone są na wiele czynników, które mogą powodować jego degenerację (zmiany zwyrodnieniowe). Możemy do nich między innymi zaliczyć: siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej, nadwagę i otyłość, ale również pracę fizyczną mocno obciążającą kręgosłup i wiele innych. Wiek jest również istotny, ponieważ im jesteśmy starsi tym nasze krążki są mniej uwodnione przez co tracą swoją elastycność i coraz gorzej spełniają swoją funkcję amortyzacyjną. Etapy dyskopatii (choroby zwyrodnieniowej krążka międzykręgowego): dehydratacja – polega na utracie wody przez krążek międzykręgowy i co za tym idzie jego wysokości oraz funkcji amortyzacyjnej. Krążek staje się bardziej podatny na urazy. wypuklina (protruzja) – pojawia się uwypuklenie struktury krążka, które spowodowane jest pęknięciem kilku wewnętrznych warstw pierścienia włóknistego i przesunięciem się jądra miażdżystego w kierunku uszkodzenia. przepuklina (ekstruzja) – dochodzi tu do przerwania ciągłości ostatniej warstwy pierścienia włóknistego i wydostania się jądra miaższystego poza obręb krążka. (To właśnie nazywane jest potocznie „wypadnięciem dysku”) sekwesracja – przy istniejącej przepuklinie dochodzi do oderwania się części jądra miażdżystego, która wpada do kanału kręgowego. Co możemy zrobić? Aby utrzymać kręgosłup w dobrej kondycji dbaj przede wszystkim o prawidłową postawę ciała w pracy i poza nią, odpowiednią aktywność fizyczną (np. pilates, zdrowy kręgosłup, spacery) oraz prawidłową masę ciała. Nie bagatelizuj pierwszych pojawiających się dolegliwości bólowych kręgosłupa. Udaj się do lekarza bądź skonsultuj się z fizjoterapeutą. Zapraszamy na konsultacje i ćwiczenia stanowiące profilaktykę bólów kręgosłupa ☺

jak długo boli wypadnięty dysk